gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego
gryźć — 1. Gryźć kamienie «nie mieć co jeść, cierpieć głód, niedostatek»: Kamienie będzie gryzł, a malarzem zostanie. K. Makuszyński, Szaleństwa. 2. Gryźć ziemię «nie żyć, leżeć w grobie»: Rewolucja niosła ludziom nadzieję, uskrzydlała ich. Ale skrzydła… … Słownik frazeologiczny
gryźć się — I – ugryźć się {{/stl 13}}{{stl 7}} gryźć samego siebie, jakąś część swego ciała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gryzł się w palce z bólu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}gryźć się II {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gryźć ziemię — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie żyć, być pochowanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś już dawno ziemię gryzie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
kąsać — ndk I, kąsaćam, kąsaćasz, kąsaćają, kąsaćaj, kąsaćał, kąsaćany «szarpać zębami, ciąć żądłem; gryźć» Pies kąsa. Komary kąsają. przen. a) «o mrozie, zimie, wietrze: szczypać, powodować ból» Dokuczał ludziom ostry, kąsający mróz. b) «dokuczać,… … Słownik języka polskiego
szczypać — ndk IX, szczypaćpię, szczypaćpiesz, szczyp, szczypaćał, szczypaćany rzad. szczypnąć dk Va, szczypaćnę, szczypaćniesz, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęła, szczypaćnęli, szczypaćnięty, szczypaćnąwszy 1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i… … Słownik języka polskiego
kąsać się — I – pokąsać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gryźć się nawzajem, kąsać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy na podwórku kąsały się zajadle. Konie pokąsały się przy żłobie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
